Taak mijnenvegers:
De taak van de mijnenvegers is het mijnenvrij houden van de Nederlandse en Belgische kustwateren welke vanwege hun ondiepte in oorlogstijd bijzonder geschikt zijn voor het leggen van mijnen. Ook in de scheepsvaartroutes naar de grote zeehavens zoals Antwerpen met de Westerschelde en Rotterdam met de aanlooproute de Nieuwe Waterweg zijn bijzonder geschikt voor het leggen van mijnen.
Een flottielje mijnenvegers kan tevens worden belast met het aanvoeren van een konvooi vrachtschepen door een gebied met mijnen.
Het werkterrein van een mijnenveger bestaat uit een bepaald zeegebied.
Men kan echter van tevoren niet zeggen hoelang er geveegd zal worden.
Dit hangt af van de weersomstandigheden, de grootte van het te vegen gebied enzovoort.
Het mijnen-veeggebied ligt ver achter het schip. Dit om de ontploffing van een eventuele zeemijn niet in de nabijheid van het schip te hebben en dus zonder averij aan de mijnenveger te kunnen weerstaan. Middels een mijnenveegtuig kunnen er diverse soorten mijnen die op de zeebodem liggen of daarop verankerd zijn geruimd worden.
Nederlandse kust na WOII
ROOD: Mijnenvelden
BLAUW: Geveegde gebieden
De verschillende soorten mijnen:
Contactmijnen:
Deze mijnen zijn verankerd met een ketting aan ballastblokken op de zeebodem en drijven net onder het wateroppervlak.
Bij aanraking met de scheepswand komen deze tot ontploffing.
Magnetische mijnen:
Bij een scheepspassage vindt er een verstoring van het aardmagnetisch veld plaats waardoor de mijn tot ontploffing komt. Dit is de reden waarom mijnenjagers en mijnenvegers een heel lage magnetische handtekening hebben.
Akoestische mijnen
Door de geluidstrilling van een passerend schip komt de mijn tot ontploffing.
De veegmethodes:
Contactmijnen:
Bij het mechanisch vegen bestaat het veegtuig uit stalen kabels welke voorzien zijn van snijklauwen met explosieven. De snijklauwen snijden de kabels waarmee de mijnen zijn verankerd door waardoor de mijnen aan het wateroppervlak komen te drijven.
Middels het boord kanon en mitrailleurs worden de mijnen ver vanaf het schip tot ontploffing gebracht.
Magnetische mijnen:
Het veegtuig, bij deze wijze van vegen (ook wel het invloedsvegen genoemd) bestaat uit een aantal drijvers die onderling verbonden zijn en een lus achter het schip vormen. Tussen deze drijvers is een kabel aangebracht waardoor d.m.v. generatoren een sterke wisselstroom wordt gevoerd. Als resultaat een sterke wisselende magnetische veldstoring ver achter de mijnenveger waarop de magnetische mijnen zullen reageren en tot ontploffing komen.
De stroomgeleider is opgehangen aan een kabel die de sleepreep werd genoemd.
De drijvers dienen om de kabels drijvende te houden.
Akoestische mijnen:
Het akoestische gedeelte van het veegtuig bestaat uit een drijver en een ca. 1,5 ton wegende hamer welke onderwater geluidsgolven produceert met een bepaalde frequentie waardoor de akoestische mijnen tot ontploffing komen. Op de schepen zelf zijn veel voorzieningen getroffen om zo min mogelijk trillingen en geluid te maken. De motoren zijn gemonteerd op rubberen dempers.
Bij een bezoek aan de AMS Be
rnisse wordt tijdens een rondleiding over de inmiddels afgeschafte methode van het vegen van mijnen alles uit de doeken gedaan.
